- оро
- I[آرا]1. асоси замони ҳозира аз оростан (оро додан)2. ҷузъи пасини баъзе калимаҳои мураккаб ба маънои ороянда: базморо, суханоро, худоро…II[آرا]ороиш, зеб, зиннат; орову торо зебу зиннат; оро додан зиннат додан, оростан, хушнамо гардонидан.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.